Η Γροιλανδία, είναι το μεγαλύτερο νησί του Κόσμου εξαιρώντας την Αυστραλία η οποία θεωρείται ήπειρος. Οι βόρειες ακτές της βρίσκονται στον Αρκτικό Ωκεανό, οι νότιες της στον Βόρειο Ατλαντικό ενώ ανατολικά βρέχεται από την Θάλασσα της Γροιλανδίας και δυτικά βρίσκεται ο Κόλπος του Μπάφιν. Η έκταση της ξεπερνά τα δύο εκατομμύρια τ.χλμ, ο πληθυσμός της όμως δεν ξεπερνά τους εξήντα χιλιάδες κατοίκους (56.483 για την ακρίβεια) λόγω των πάγων που καλύπτουν μόνιμα το ογδόντα τοις εκατό του νησιού, των άγονων εδαφών του και φυσικά των αντίξοων καιρικών συνθηκών. Παρόλο που υπάγεται στο Βασίλειο της Δανίας ως αυτοδιοίκητη περιοχή, γεωγραφικά, είναι κομμάτι της Αμερικανικής ηπείρου.
Η Γροιλανδία, κατοικήθηκε για πρώτη φορά από Εσκιμώους περίπου το 2500 π.Χ. στις βόρειες ακτές του νησιού. Οι Εσκιμώοι Ινουίτ, έφτασαν εκεί προερχόμενοι από το βορειοανατολικό άκρο της Σιβηρίας μέσω του Βερίγγειου Πορθμού και του Καναδά. Τον 10ο αιώνα μ.Χ., ο Νορβηγός Γκουνμπιόρν Ούλφσον, σε ένα ταξίδι του από την Νορβηγία προς στην Ισλανδία η οποία μόλις είχε αρχίσει να αποικείται από τους Βίκινγκς, παρεκτράπηκε βορειότερα της πορείας του ώστε να γίνει ο πρώτος Ευρωπαίος που αντίκρισε τις ακτές της Γροιλανδίας χωρίς όμως να τις προσεγγίσει. Όταν τελικά έφτασε στην Ισλανδία, ανέφερε την ύπαρξη αυτής της νέας ανεξερεύνητης γης. Σύντομα, έγινε και η πρώτη προσπάθεια αποίκησης της από τον Σνόμπιορν Χόλμστεϊνσον η οποία όμως απέτυχε διότι κατά την διάρκεια του ταξιδιού, μεταξύ του Χόλμστεϊνσον και του πληρώματος, είχαν ξεσπάσει κάποιες διαμάχες που κατέληξαν στην δολοφονία του πρώτου έτσι ώστε να εγκαταλειφθεί η αποστολή.
Το 982, ο Έρικ ο Ερυθρός, εξ αιτίας ενός φόνου που είχε πράξει στην Ισλανδία, δικάστηκε με τρία χρόνια εξορία από το νησί. Τότε, αποφάσισε να πλεύσει βόρεια και να εξερευνήσει την γη που είχε ανακαλύψει ο Γκουνμπιόρν Ούλφσον. Έφτασε στις νοτιοανατολικές ακτές της Γροιλανδίας, οι οποίες ήταν καλυμμένες από πάγους. Ο Έρικ, συνέχισε να τις περιπλέει δυτικά μέχρι που φτάνοντας στις νοτιοδυτικές ακτές, ανακάλυψε μια ακτή χωρίς πάγους. Εκεί, ο Έρικ και το πλήρωμα του έμειναν για τα επόμενα τρία χρόνια εξερευνώντας το νησί. Όταν έκτισε την ποινή του και επέστρεψε στην Ισλανδία, οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις, δεν επαρκούσαν πλέον για τον μεγάλο αριθμό των αποίκων που είχαν καταφτάσει στο νησί. Τότε, άρχισε να τους καλεί να τον ακολουθήσουν στην αποίκιση της νέας χώρας την οποία για να τους δελεάσει περισσότερο, ονόμασε Πράσινη Γη (Grœnland). Το όνομα αυτό, παραμένει μέχρι και σήμερα.
Το 986, είκοσι πέντε πλοία υπό τον Έρικ τον Ερυθρό, άφησαν την Ισλανδία για να αποικίσουν την Γροιλανδία. Από αυτά, μόνο τα δεκατέσσερα έφτασαν αφού τα υπόλοιπα, πιθανότατα να εγκατέλειψαν την αποστολή όταν είδαν τις παγωμένες ακτές της Γροιλανδίας καταλαβαίνοντας έτσι το τέχνασμα του Έρικ για να τους πείσει να τον ακολουθήσουν. Εκείνοι που έφτασαν, δημιούργησαν τρεις οικισμούς στο νότιο άκρο του νησιού, δυτικά του Ακρωτηρίου Φάρουελ. Τον Ανατολικό Οικισμό, τον Μέσο Οικισμό και τον Δυτικό Οικισμό. Οι οικισμοί, στήθηκαν κατά μήκος των Φιορδ όπου λόγω της Μεσαιωνικής Θερμής Περιόδου, στις συγκεκριμένες περιοχές υπήρχαν καλλιεργήσιμες περιοχές και δάση - σε αντίθεση με σήμερα. Ο Ανατολικός Οικισμός, ήταν εκείνος που αναπτύχθηκε και άντεξε περισσότερο σε σχέση με τους άλλους δύο έχοντας φτάσει το 1002 να έχει πέντε χιλιάδες κατοίκους. Τότε, μια ομάδα νέων αποίκων που έφτασε στον οικισμό, μετέδωσε μια επιδημία η οποία αποδεκάτισε τον πληθυσμό του. Εξ αιτίας της επιδημίας αυτής, πέθανε και ο Έρικ ο Ερυθρός, αναλαμβάνοντας την ηγεσία του οικισμού, ο γιος του Λέιφ Έρικσον ο οποίος, πριν δύο χρόνια, είχε γίνει ο πρώτος ευρωπαίος που έφτασε στην ηπειρωτική Αμερική (υπολογίζοντας την Γροιλανδία ως νησί της ηπείρου).
Η ύπαρξη των Βίκινγκς στην Γροιλανδία, χρονολογείται μέχρι τις αρχές του 15ου αιώνα όπου και χάνεται η επαφή της χώρας με την υπόλοιπη Ευρώπη. Το τελευταίο στοιχείο ύπαρξης πληθυσμού στους οικισμούς των Βίκινγκς, προέρχεται από μία γραπτή πράξη γάμου στην εκκλησία Χβάλσεϊ όπου τα ερείπια της υπάρχουν μέχρι και σήμερα. Αν και δεν υπάρχει κάποιο Ιστορικό αρχείο που να αποδίδει την αιτία της εγκατάλειψης των οικισμών, αυτό πιθανότατα να συνέβη από σειρά αιτιών. Η πρώτη, είναι η Μικρή Εποχή των Παγετώνων που διαδέχθηκε την Μεσαιωνική Θερμή Περίοδο μετατρέποντας τις έφορες περιοχές των οικισμών σε άγονη γη λόγω των πάγων, και συνεπώς το περιβάλλον διαβίωσης, με τον καιρό, γινόταν ολοένα και πιο αφιλόξενο. Η κλιματική αυτή αλλαγή σε συνδυασμό με την πανδημία της πανώλης που έπληξε ολόκληρη την Ευρώπη τον 14ο αιώνα όπου ο πληθυσμός της μειώθηκε κατά το ένα τρίτο, άφησε ελεύθερες πολλές καλλιεργήσιμες εκτάσεις και στην Σκανδιναβία, ώστε οι τελευταίοι άποικοι της Γροιλανδίας να εγκαταλείψουν τους οικισμούς και να αναζητήσουν μια καλύτερη τύχη στις χώρες καταγωγής των προγόνων τους.
Όσο οι Βίκινγκς κατοικούσαν στις νότιες ακτές της Γροιλανδίας, στις Βόρειες ακτές συνέχιζαν να κατοικούν οι Εσκιμώοι Ινουίτ. Τα δύο φύλα, είχαν έρθει σε επαφή μεταξύ τους και ενδεχομένως να είχαν αναπτύξει σε κάποιο βαθμό και εμπορικές σχέσεις. Δεν υπάρχει όμως ένδειξη για κάποια επιδρομή του ενός στην περιοχή του άλλου. Όπως και η εγκατάλειψη της χώρας από τους Βίκινγς, δεν ήταν αποτέλεσμα κάποιας επιδρομής από τους Ινουίτ καθώς ούτε απομεινάρια μάχης βρέθηκαν (οστά σκοτωμένων μαχητών, διάσπαρτα όπλα κλπ) ούτε όμως εγκαταλελειμμένα αντικείμενα από τους Βίκινγκς που να δηλώνουν βίαια φυγή. Το 1728, στην περιοχή που βρισκόταν ο Δυτικός Οικισμός, με εντολή του Βασιλιά της Νορβηγίας και της Δανίας Φρειδερίκου του Τέταρτου, ο Κλάους Πάαρς, αφού χρίστηκε ως κυβερνήτης της Γροιλανδίας, έχτισε έναν νέο οικισμό ο οποίος ονομάστηκε Γκοντ Χάαμπ (Καλή Ελπίδα). Ο οικισμός αυτός, σήμερα, είναι η πρωτεύουσα πόλη του νησιού που πλέον ονομάζεται Νουούκ και έχει πληθυσμό 18.000 κατοίκους. Κοντά στην πόλη Νουούκ, στην δυτική ακτή της Γροιλανδίας, βρίσκονται και οι υπόλοιπες έξι μεγαλύτερες πόλεις της χώρας (η δεύτερη μεγαλύτερη, η Σισιμιούτ, απαριθμεί περίπου 5500 κατοίκους). Το 1979, η Γροιλανδία έγινε αυτόνομη περιοχή υπό Δανική ηγεμονία ενώ το 1985 αποχώρησε από την Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση) παρά την παραμονή της Δανίας λόγω της απαγόρευσης του κυνηγιού της φώκιας από την Κοινότητα. Οι Γροιλανδοί, αναγνωρίστηκαν από το διεθνές δίκαιο ως ξεχωριστή εθνότητα, μόλις το 2009.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου